Etter ein 15 timars lang busstur fekk vi tilbud om aa proeve paragliding. I svime som vi var, tenkte vi; kvifor ikkje?
To timar seinare, daa vi kika 1700 meter rett ned fjellsida, tenkte vi; kva i alle dagar har vi gitt oss ut paa?
Saa var det berre aa springe. Rett utfor stupet.
Og plutseleg flaug vi. Med panoramautsikt over rota av Andesfjella. Det var baade rart og skummelt. Men kanskje meir enn alt, veldig goey!
Saa var det landinga da. Den hadde vi gloeymt i alt styret. Men det var visst "berre aa springe" der ogsaa. Vi lukka auga, og haapte paa det beste.
Heldigvis gjekk det bra:) Og vel nede paa jorda igjen, ropte vi; FETT!!!
Jada, mamma. Vi veit at vi ikkje treng aa proeve alt paa ein gong. Men maa man, saa maa man:p Tross alt, saa slaar vel ingenting dengu-feberen som herjar i omraadet?
Planen var aa legge ved eit par filmar fraa paraglidinga, men teknologien her nede vil oss ikkje saa vel. Men vi held motet oppe, og vil proeve igjen for aa gi dokke ein luftig opplevelse:)
Dåkke altso, for nåkren galninga. Take it easy :) Klems fra storesysta
SvarSlett